تاریخ ادبیات آمریکا | قرن هفدهم: ادبیات استعماری

در یادداشت اول از سری یادداشت‌های تاریخ ادبیات آمریکا گفتیم که، آن بخش از ادبیات آمریکا که با معیارهای ادبیات اروپایی سنجیده می‌شود، از قرن هفدهم آغاز می‌شود؛ بنابراین تاریخ‌پژوهان، قرن هفدهم میلادی را قرن اولِ تاریخ ادبیات آمریکا می‌دانند. این دوره از تاریخ ادبیات آمریکا که با ورود اروپایی‌های انگلیسی‌زبان به قاره آمریکای شمالی آغاز می‌شود، با عنوان ادبیات استعماری شناخته می‌شود؛ چون مکتوبات این دوره به دست کسانی نوشته شده بود که در اصل بریتانیایی بودند، بریتانیایی فکر می‌کردند و برای بریتانیا می‌نوشتند.

 

تاریخ ادبیات آمریکا | مقدمه

ادبیات آمریکا به عنوان یکی از مطرح‌ترین و شناخته‌شده‌ترین ادبیات ملل در میان مردم جهان به شمار می‌رود. بعد از فرانسه، آمریکا دومین کشوری است که دارای بیشترین نویسندگان دریافت‌کننده جایزه نوبل می‌باشد. (تا سال ۲۰۲۳ سیزده نویسنده آمریکایی موفق به دریافت جازه نوبل شده‌اند.) همچنین جایزه پولیتزر که یکی از مهم‌ترین جایزه‌های ادبی جهان است متعلق به این کشور می‌باشد. 

موش‌ها و آدم‌ها. جان اشتاین‌بک

1

در سال ۱۹۳۷ که آمریکا همچنان درگیر بحران‌های پیش‌آمده بعد از جنگ جهانی اول بود، جان‌ اشتاین‌بک نویسنده آمریکایی، شاهکار بی‌بدیل خود، موش‌ها و آدم‌ها را منتشر کرد. او عنوان این اثر خود را از شعری از رابرت بِرْنْز (شاعر قرن ۱۸ اسکاتلندی) به نام To a mouse اقتباس کرده بود. رابرت بِرْنْز هنگامی که لانه موشی را به طور تصادفی با گاوآهن خود ویران کرد این شعر را خطاب به آن موش سرود. او در این شعر برای مصیبت آن موش ابراز تاسف می‌کند. بی‌خانمانی و گرسنگی موش‌ها شاعر را بر آن‌ می‌دارد تا با همه آسیب‌دیدگان احساس همدردی کند؛ و همچنین برای غیرقابل پیش‌بینی بودن و دردناک بودن زندگی انسان و همه موجودات. در بخشی از این شعر، شاعر خطاب به آن موش می‌گوید: 

حتی دقیق‌ترین نقشه‌هایی که توسط حیوانات یا انسانها ایجاد شده‌اند اغلب اشتباه می‌شوند.